Voorbereidingen zijn minimaal het halve werk

Ik zit uitgeteld op de bank naar mijn laptop te staren, de toon van de muziek op de achtergrond spreekt boekdelen hoe we er allemaal bij zitten. Buiten roepen de lokale kerken om bezoekers en bekijkt de maan de sneeuwloze plekken op de bergen. Het is zondagavond.. Beetje poëtisch, maar wel lekker..

De week begon, na de cursus van vorig weekend, weer rustig. De zon was wederom weer is niet weg te slaan en de sneeuw was nog aardig te noemen. Op de piste welteverstaan. Buiten de piste is het een wonderland vol met gras, rotsen, beekjes en koeienvlaaien. Wederom 2 dagen een paar uur onderweg geweest, daar de gehele westzijde van het gebied vanaf 6 december is geopend. Waar je in de kerstvakantie door de mensenmassa moet slalommen, zou zelfs een afdaler nu passen voor het complete gebrek aan ‘palen’. We komen onszelf dan ook meer tegen dan iets/iemand anders. De liftbedienden zitten op strandstoelen in de zon en lijken te wenken dat je zelf maar even op stop moet drukken mocht het fout gaan.

Op maandag loop ik de skischool binnen op mijn telemarkschoenen om wat informatie in te winnen over de 3-daagse verkoop/verhuur/werkplaats-cursus. De vrouw des bazes reageert eigenlijk meteen met ‘waarom heb je dat niet eerder gezegd?’ en sta ik vanaf nu ook op de zeer kleine lijst van telemarkleraren. Desalniettemin hebben we voor de cursus flink door de boeken/brochures/dealermanuals gespit en alle opdrachten/voorbereidingen afgevinkt. Alle vormen van rocker, camber, scooplines, radii, opbouw en bijzonderheden hebben in meer of mindere mate de revue gepasseerd. Wat is er toch veel aanbod en wat is er veel mogelijk, doch zal blijken dat het meeste gewoon slimme marketing is voor domme mensen. Mijn nieuw bestelde ski’s met goeie marketing zijn binnen, maar de binding is nog incompleet. Ritueel de nieuwe bakken geknuffeld en weer te ruste gesteld in de werkplaats.

Vanaf woensdag begon het hele verhaal met een introductie en een diepe duik in de systemen van de toko. Het zogenaamde QBook is een zelf gefabriceerde database waarin circa 70,000 klanten hun eigen vakje hebben. Ik moet zeggen dat het er in eerste instantie mooi uitziet, maar om er eenmaal mee te werken met de voorgeschreven ‘ablauf’ (ofwel verloop van acties) is niet echt mijn ding. Het systeem is niet opgebouwd naar deze voorschriften, dus ja, dan wordt het ook simpelweg wat omslachtig allemaal. Makkelijker werken is het op QBook Go, een iPod met daarop sterk verminderde functionaliteit van de grote broer speciaal voor de verhuur. Dit werkt, met uiteraard kritische kanttekeningen, prima en volgt de ablauf ook prima. Verhuur is dus voor domme mensen en verkoop voor verknipte figuren. Zet mij maar in de werkplaats, kan ik ook nog eens mijn ski’s een gratis service verkopen…

Eigenlijk is de cursus een must voor alle skileraren vanwege het simpele feit dat hier de daadwerkelijk techniek en kunde achter de ski’s nog eens extra wordt doorgespit. Een hele dag besteden we met den bevlogen baas om alle effecten, krachten, materialen, vormen, schroefjes en moertjes uitgebreid tegen het licht te houden. Zelfs formules voor weerstand, massa, volume, kracht enzovoorts worden erbij betrokken. Zeer interessant, dit alles verteld door een zeer interessant persoon. Roland Primus is qua status in de ski- en snowboard wereld een begrip, buiten het feit dat hij nog eens kan stuntvliegen ook. Hij doet het goed of hij doet het niet; daarbij wil goed zeggen, wereldkampioenschap niveau. Qua persoon is hij rechtlijnig, ‘my way or have a f*cking hard winter’, doch staat hij open voor goed onderbouwde argumenten/voorstellen. Ik kan nog wel even doorgaan hoe hij ons zijn verkoopstrategie, -filosofie en -standaarden bij bracht. Doe ik niet, ben al moe.

Gelukkig hebben we ook nog tijd gehad voor leuke dingen, nou ja weinig eigenlijk. De obligatoire Staff-party was natuurlijk een niet te missen uitje. Elke woensdag is er in de lokale discotheek, lees oude bioscoop, een avond voor de minder bedeelden onder ons (lees: skileraren, liftbedienden, horeca volk) waarbij de drankjes voor de halve prijs van hand gewisseld worden. Uiteraard ook toegankelijk voor de normale mensch, anders was het wel heel rustig geweest. Wij waren met 10 man, waarvan 8 dames, goed vertegenwoordigd vanuit de skischool. Nederlanders kom je overal tegen, zo ook hier; meid-in-de-garderode en gast-bij-bar bleken allebei ineens van Nederlandse komaf.

Dit weekend mochten we weer wat daglicht zien in de vorm van cursus van 8.30 tot 18.00, een spektakel vol met pflugdrehen, pflugschwingen, halb parallel, superman, grundschwung 1-beinig, grundschwung 2-beinig, hochentlastung parallel, tiefentlastung parallel, carven enzovoorts. Afgewisseld met de broodnodige theorie voor wat betreft bewegungslehre en unterrichtlehre, interessante materie die we binnenkort kunnen inzetten. Het is een behoorlijk verschil met begin van de week, qua schneelage, het gras denkt zo ongeveer weer dat het groen moet worden en de boer zit er over na te denken om de koeien toch maar weer de berg op te sturen. Het eind is ook nog niet in zicht, alhoewel er op de verre horizon een sneeuwvlokje lonkt. Voor de kerstweek moet er toch echt wat vallen, want zelfs op het liftspoor van onze oefenlift komen de sprieten even kijken.

Komende 5 dagen cursus, cursus, cursus, cursus, jassenpassen, fotosessies, gebiedstour, gezamenlijk avondeten en nog veel meer leuks. Misschien leuk om te weten is dat het feest daarna losbarst. Eerste slachtoffer van mij is zondag 22 december aan de beurt in de vorm van een Hollandse meid van 25 jaar, die 4 dagen lang 3 uur naar mij wil kijken en luisteren. Ik kan me een slechter begin voorstellen, maar tot die tijd eerst nog maar eens alle materie uitschrijven…