Welk skigebied gingen we ook alweer heen?

Het gezang van de Backstreet Boys in de woonkamer wordt overstemt door een vrolijk geroezemoes. Het huis is omgetoverd in een grote klerenkast en alle bedden + bank zijn bezet. Teruggetrokken in de slaapkamer hoor ik enerzijds lieve meisjesverhalen en anderzijds stoere jongensverhalen in een mengelmoes van Engels, Duits, Nederlands en een verdwaalde Franse kreet. Mannen of vrouwen zijn er niet, we zijn allemaal zo blij als een kind. Eigenlijk begint dit verhaal gewoon weer op maandag. Voor wat betreft het schrijven is het een lastige week, daar we eigenlijk voornamelijk training hebben gehad en veel herhaald hebben. Desalniettemin zal ik proberen er nog een leesbaar geheel van te maken.

Maandag begint gelijk goed met de constatering vanuit de skischoolleiding dat we het allemaal niet zo lijken te snappen. Teveel schapenogen en vragende blikken hebben ertoe geleid dat we alle oefeningen en bijbehorende uitleg nog een keer te verorberen krijgen. Herhalen, ofschoon oefening, baart kunst. Afgetopt wordt dit alles met een cursus hoe beginners les te geven, allemaal al gehad, gapend doorstaan. Een grote berg jassen in de skischool verklapt dat het zover is, fototijd! De rode massa beweegt zich vrolijk door de omgeving. Verder krijgen we nog een sessie in administratie en krijgen een aantal uitverkorene, w.o. mijzelf, een workshop in de werkplaats. Resultaat, volledig gesloopt om 21u thuis.

De volgende dag is het volledig omgedraaid en knallen we de hele ochtend de pistes aan gort carven mit hochentlastung en kurzschwungen. In de middag is het toeschouw-tijd en bezichtigen we een aantal lessen die gegeven worden. Toevallig geeft Geraldine ook een privéles op dat tijdstip en krijgen we tips/tricks hoe we niet in de spreekwoordelijke valkuilen vallen. Bij de theorie vallen vervolgens bij velen de ogen dicht, dit was een voorbode voor een hele rustige avond.

Midden van de week belooft wat te gaan worden. De tour van Lenzerheide naar Arosa en Tschiertschen en terug is afgezegd vanwege de sneeuw. De groep wordt opgedeeld in verschillende groepen naar sterkte, waarna er vervolgens gewerkt gaat worden aan de verbeterpunten. Kortom, we gingen de hele dag freestylen. Fakie fahren, 180s draaien en slopetricks waren wat de klok sloeg, waarbij vooral het draaien iedereen kapot maakt. Om nog even de alternatieve vibe vast te houden slepen we onszelf naar de lokale waterput om met collega’s de dag af te zegenen. We breken na verloop van tijd in bij de semi-verplichte staff party, om redelijk op tijd naar bed af te dalen.

Spierpijn is eigenlijk het enige woord dat bovenkomt op de donderdag. Spieren die normaal liggen te slapen zijn gisteren nogal ruw wakker gemaakt. Dit zal nog wel een aantal dagen na-ijlen. Goed, dit was wel weer een ochtend van ongelimiteerd rammen met carven mit tiefentlastung. De snelheid ging er alleen wel weer hard uit bij de introductie in kinderland, voor het geval dat we speciaal daarvoor gevraagd worden. We worden er in principe niet op ingedeeld, later zal anders blijken… De dag wordt afgesloten met de kennistest en een heel verhaal aangaande veiligheid en hoe te handelen. Theorie aan het einde van de dag is geen pretje, nooit, zware ogen..

Wanneer de vrijdag op ons neer is gedaald, is het alweer de laatste dag van de training voorlopig. Aan de ene kant een opluchtig, aan de andere kant toch wel heel leuk geweest. De groep wordt weer een groepen opgedeeld naar sterkte, en ja, wij gaan natuurlijk weer freestylen; 180s, 360s, fakie fahren, box, slopetricks en demo skiën. Goed, die spierpijn was na een ochtend gek doen omgeslagen in een toch wel pijnlijke situatie, waardoor ik toch maar voor de 360s heb gepast. Aansluitend nog wat wijzigingen in de regelgeving omtrent buiten de pistes skiën aangehoord. Mooi dat ik gewoon buiten de pistes mag van de wetgever, zij het tot de boomgrens of onder de 30 graden hellingshoek. Als afsluiter van de hele geschiedenis hebben we een buffet in de skischool met alle ski- en boardleraren. Leuke bijeenkomst met mooie verhalen en veel nieuwe handen. Voor velen was dit het begin van een hele lange avond.

Deze vrijdag was trouwens ook de aankomstdag van mijn ouders, die na 49 weken absentie zich weer meldden op de vaste stek aan de rand van ‘der Heid’. Een korte pitstop aldaar om mijn rode pak te showen, voor het avondeten. Verder was dit ook de aankomstdag van Roland en zijn harem, bestaande uit vriendin Janneke en zuster Relinde. Met een vrolijke bende besluiten we de avond in stijl met wat halve liter blikken.

En jaaa, na 10 dagen onafgebroken training hebben we dan eindelijk een vrije dag. Toen we bij de eerste lift aankwamen ging de telefoon van Geraldine, die stiekem piket dienst had, maar daarvan niet op de hoogte was. Dat was een korte vrije dag voor haar. Wij hebben verder nog rustig het gebied doorgestuurd en vooral niet veel haast gemaakt. Vooral de laatste zonnestralen bij de Goldgräber deden ons veel goed. Na een dip in the pool, zou mijn broer ook arriveren bij mij ouders. Met perfecte timing hebben we hem kunnen ontvangen aldaar om daarna plaats te nemen in de Steinbockbar voor een klein biertje.

Zondag zou dan uiteindelijk de dag zijn van mijn eerste wapenfeit, de bekende hollandse meid van 25 jaar. Tot mijn spijt krijg ik om 8u een sms van de skischool dat het is afgezegd, omdat ze in een verkeerd gebied de lessen had geboekt. Het achtereind van een varken denkt er meer bij na, ik kan er niet bij komen dat je dat verkeerd kan boeken. Gelukkig kon ik gelijk piketdienst draaien en kreeg ik bij het lopen naar de sportbus een belletje of ik over 15 minuten les kon geven. Niet slecht. Zwitserse gast en Oostenrijkse meid van in de 20, beide jaren lang niet meer geskied. De niveaus lagen ver uit elkaar, maar toch nog een aardig geheel van kunnen brouwen. De middaglunch in het Sporthotel met de hele kliek voelde weer als vanouds.

Maandag waren deze types nog een keer aan de beurt voor 2u les, nadien met hun afgesloten met een biertje op het terras. Met grote vrezen kijk ik vervolgens naar mijn telefoon om te constateren dan mijn ingeplande cursus voor de middag is gecancelled, mijn vervangende cursus is doorgegeven aan mijn huisgenoot en dat ik, jawel, in Kinderland kom te staan voor 3 Nederlandse kinderen. 1 daarvan is Gijs, de zoon van de zojuist gearriveerde zus van de vriendin van mijn broer. Snappie-um? Ik had nooit gedacht dat dat zo zwaar is, wat een respect heb ik nu voor die dames. Gelukkig mag ik de hele week in het Kinderland staan. Nee, ongein, het is hartstikke leuk om te zien hoeveel lol die kids hebben! Naderhand sleep ik mezelf nog de Iglubar (skileraren/liftbedienden-koepel) in en ook nog kortstondig de Steinbockbar, dan is de koek op.

Altijd leuk is het wanneer privé klanten verkeerd worden ‘eingestuft’, ofwel ingedeeld. Mijn klant voor de ochtend is een 13-jarig moederskindje, met een aardig niveau volgens mijn informatie. Ik blij, maar dat ebt gauw weg als ik ‘m de berg af zie fladderen. Maar goed, de draad opgepakt waar hij zich bevond en goeie voortgang kunnen maken. Hij was het er niet mee eens dat hij geen heisse choco mocht drinken en dat we maar 5 minuten pauze hadden. Kom op, tijd is geld, anders krijg ik moeders zo op m’n dak, ook al hadden ze aan geld geen gebrek. Na de sessie Kinderland kom ik thuis in een stamkroeg-achtig iets waar luid wordt gekaart en gedronken. Oja, grootste deel van de liften was dicht vanwege storm, de rest heeft dus eigenlijk niks gedaan de hele dag.

Vanavond gaat het los in de Cinema, vanwege kerstavond, maar ik ben nog niet overtuigd. Morgen nog geen privé klant, geen idee of ik piket draai, geen idee of er morgen 80cm neuschnee ligt, maar goed, dat Kinderland weer hè…